Orthomoleculaire therapie, ook bekend als orthomoleculaire geneeskunde, is een benadering van gezondheidszorg die zich richt op het handhaven van gezondheid en het behandelen van ziekten door het lichaam te voorzien van optimale hoeveelheden stoffen die natuurlijk zijn voor het lichaam. De term “orthomoleculair” is bedacht door Nobelprijswinnaar Linus Pauling in de jaren 1960 en komt van het Griekse woord “ortho”, wat “correct” of “juist” betekent, en “molecuul”, dat verwijst naar de kleinste eenheid van een chemische verbinding.

Het centrale idee van orthomoleculaire therapie is dat veel ziekten en gezondheidsproblemen worden veroorzaakt door biochemische onevenwichtigheden of tekorten aan vitaminen, mineralen, aminozuren en andere essentiële stoffen in het lichaam. Door deze stoffen terug te brengen naar hun optimale niveaus via voeding, voedingssupplementen en andere natuurlijke middelen, geloven orthomoleculaire therapeuten dat het mogelijk is om een breed scala aan gezondheidsproblemen te voorkomen en te behandelen. Orthomoleculaire therapie wordt vaak gebruikt in combinatie met conventionele medische behandelingen en wordt beoefend door zowel artsen als alternatieve zorgverleners. Vanuit de aanvullende verzekering wordt orthomoleculaire therapie deels vergoed.